inceptivus
Latin
    
    Etymology
    
From incipiō (“I begin”).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /in.kepˈtiː.wus/, [ɪŋ.kɛpˈtiː.wʊs]
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | inceptīvus | inceptīva | inceptīvum | inceptīvī | inceptīvae | inceptīva | |
| Genitive | inceptīvī | inceptīvae | inceptīvī | inceptīvōrum | inceptīvārum | inceptīvōrum | |
| Dative | inceptīvō | inceptīvae | inceptīvō | inceptīvīs | inceptīvīs | inceptīvīs | |
| Accusative | inceptīvum | inceptīvam | inceptīvum | inceptīvōs | inceptīvās | inceptīva | |
| Ablative | inceptīvō | inceptīvā | inceptīvō | inceptīvīs | inceptīvīs | inceptīvīs | |
| Vocative | inceptīve | inceptīva | inceptīvum | inceptīvī | inceptīvae | inceptīva | |
Descendants
    
- French: inceptif
- English: inceptive
 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.