inclamatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inclāmō (“cry out to”).
Participle
inclāmātus m (feminine inclāmāta, neuter inclāmātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | inclāmātus | inclāmāta | inclāmātum | inclāmātī | inclāmātae | inclāmāta | |
| Genitive | inclāmātī | inclāmātae | inclāmātī | inclāmātōrum | inclāmātārum | inclāmātōrum | |
| Dative | inclāmātō | inclāmātō | inclāmātīs | ||||
| Accusative | inclāmātum | inclāmātam | inclāmātum | inclāmātōs | inclāmātās | inclāmāta | |
| Ablative | inclāmātō | inclāmātā | inclāmātō | inclāmātīs | |||
| Vocative | inclāmāte | inclāmāta | inclāmātum | inclāmātī | inclāmātae | inclāmāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.