incolens
Latin
Etymology
Present participle of incolō.
Declension
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | incolēns | incolēns | incolentēs | incolentia | |
| Genitive | incolentis | incolentis | incolentium | incolentium | |
| Dative | incolentī | incolentī | incolentibus | incolentibus | |
| Accusative | incolentem | incolēns | incolentēs, incolentīs | incolentia | |
| Ablative | incolente, incolentī1 | incolente, incolentī1 | incolentibus | incolentibus | |
| Vocative | incolēns | incolēns | incolentēs | incolentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.