incurvatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of incurvō (“bend inwards”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kurˈu̯aː.tus/, [ɪŋkʊrˈu̯äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.kurˈva.tus/, [iŋkurˈväːt̪us]
Participle
incurvātus (feminine incurvāta, neuter incurvātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | incurvātus | incurvāta | incurvātum | incurvātī | incurvātae | incurvāta | |
| Genitive | incurvātī | incurvātae | incurvātī | incurvātōrum | incurvātārum | incurvātōrum | |
| Dative | incurvātō | incurvātō | incurvātīs | ||||
| Accusative | incurvātum | incurvātam | incurvātum | incurvātōs | incurvātās | incurvāta | |
| Ablative | incurvātō | incurvātā | incurvātō | incurvātīs | |||
| Vocative | incurvāte | incurvāta | incurvātum | incurvātī | incurvātae | incurvāta | |
References
- “incurvatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.