induktar
Ido
Etymology
Borrowing from English induction, French induction, German Induktion, Italian induzione, Russian инду́кция (indúkcija) and Spanish inducción.
Pronunciation
- IPA(key): /in.dukˈtar/
Verb
induktar (present tense induktas, past tense induktis, future tense induktos, imperative induktez, conditional induktus)
Conjugation
Conjugation of induktar
![]() |
present | past | future | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | induktar | induktir | induktor | ||||
| tense | induktas | induktis | induktos | ||||
| conditional | induktus | ||||||
| imperative | induktez | ||||||
| adjective active participle | induktanta | induktinta | induktonta | ||||
| adverbial active participle | induktante | induktinte | induktonte | ||||
| nominal active participle | singular | induktanto | induktinto | induktonto | |||
| plural | induktanti | induktinti | induktonti | ||||
| adjective passive participle | induktata | induktita | induktota | ||||
| adverbial passive participle | induktate | induktite | induktote | ||||
| nominal passive participle | singular | induktato | induktito | induktoto | |||
| plural | induktati | induktiti | induktoti | ||||
Derived terms
- indukto (“induction, inference”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.
