indyczyć

Polish

Etymology

From indyk +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /inˈdɨ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɨt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: in‧dy‧czyć

Verb

indyczyć impf (perfective rozindyczyć)

  1. (reflexive, colloquial) to get pissed off

Conjugation
Conjugation of indyczyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive indyczyć
present tense 1st indyczę indyczymy
2nd indyczysz indyczycie
3rd indyczy indyczą
impersonal indyczy się
past tense 1st indyczyłem indyczyłam indyczyliśmy indyczyłyśmy
2nd indyczyłeś indyczyłaś indyczyliście indyczyłyście
3rd indyczył indyczyła indyczyło indyczyli indyczyły
impersonal indyczono
future tense 1st będę indyczył,
będę indyczyć
 będę indyczyła,
będę indyczyć
 będziemy indyczyli,
będziemy indyczyć
 będziemy indyczyły,
będziemy indyczyć
2nd będziesz indyczył,
będziesz indyczyć
 będziesz indyczyła,
będziesz indyczyć
 będziecie indyczyli,
będziecie indyczyć
 będziecie indyczyły,
będziecie indyczyć
3rd będzie indyczył,
będzie indyczyć
 będzie indyczyła,
będzie indyczyć
 będzie indyczyło,
będzie indyczyć
 będą indyczyli,
będą indyczyć
 będą indyczyły,
będą indyczyć
impersonal będzie indyczyć się
conditional 1st indyczyłbym indyczyłabym indyczylibyśmy indyczyłybyśmy
2nd indyczyłbyś indyczyłabyś indyczylibyście indyczyłybyście
3rd indyczyłby indyczyłaby indyczyłoby indyczyliby indyczyłyby
impersonal indyczono by
imperative 1st niech indyczę indyczmy
2nd indycz indyczcie
3rd niech indyczy niech indyczą
active adjectival participle indyczący indycząca indyczące indyczący indyczące
contemporary adverbial participle indycząc
verbal noun indyczenie

Further reading
  • indyczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • indyczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.