infamatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of īnfāmō (“defame, dishonor”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.faːˈmaː.tus/, [ĩːfäːˈmäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.faˈma.tus/, [iɱfäˈmäːt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | īnfāmātus | īnfāmāta | īnfāmātum | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmāta | |
| Genitive | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmātī | īnfāmātōrum | īnfāmātārum | īnfāmātōrum | |
| Dative | īnfāmātō | īnfāmātō | īnfāmātīs | ||||
| Accusative | īnfāmātum | īnfāmātam | īnfāmātum | īnfāmātōs | īnfāmātās | īnfāmāta | |
| Ablative | īnfāmātō | īnfāmātā | īnfāmātō | īnfāmātīs | |||
| Vocative | īnfāmāte | īnfāmāta | īnfāmātum | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmāta | |
References
- “infamatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.