ingravatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of ingravō.
Participle
    
ingravātus m (feminine ingravāta, neuter ingravātum); first/second declension
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | ingravātus | ingravāta | ingravātum | ingravātī | ingravātae | ingravāta | |
| Genitive | ingravātī | ingravātae | ingravātī | ingravātōrum | ingravātārum | ingravātōrum | |
| Dative | ingravātō | ingravātae | ingravātō | ingravātīs | ingravātīs | ingravātīs | |
| Accusative | ingravātum | ingravātam | ingravātum | ingravātōs | ingravātās | ingravāta | |
| Ablative | ingravātō | ingravātā | ingravātō | ingravātīs | ingravātīs | ingravātīs | |
| Vocative | ingravāte | ingravāta | ingravātum | ingravātī | ingravātae | ingravāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.