inminens
Latin
Etymology
Present participle of inmineō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | inminēns | inminēns | inminentēs | inminentia | |
| Genitive | inminentis | inminentis | inminentium | inminentium | |
| Dative | inminentī | inminentī | inminentibus | inminentibus | |
| Accusative | inminentem | inminēns | inminentēs, inminentīs | inminentia | |
| Ablative | inminente, inminentī1 | inminente, inminentī1 | inminentibus | inminentibus | |
| Vocative | inminēns | inminēns | inminentēs | inminentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.