inmulgens
Latin
Etymology
Present participle of inmulgeō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | inmulgēns | inmulgēns | inmulgentēs | inmulgentia | |
| Genitive | inmulgentis | inmulgentis | inmulgentium | inmulgentium | |
| Dative | inmulgentī | inmulgentī | inmulgentibus | inmulgentibus | |
| Accusative | inmulgentem | inmulgēns | inmulgentēs, inmulgentīs | inmulgentia | |
| Ablative | inmulgente, inmulgentī1 | inmulgente, inmulgentī1 | inmulgentibus | inmulgentibus | |
| Vocative | inmulgēns | inmulgēns | inmulgentēs | inmulgentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.