innian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈin.niɑn/
Conjugation
Conjugation of innian (weak class 2)
| infinitive | innian | tō innienne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | innie inniġe |
innode |
| 2nd-person singular | innast | innodest |
| 3rd-person singular | innaþ | innode |
| plural | inniaþ inniġaþ |
innodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | innie inniġe |
innode |
| plural | innien inniġen |
innoden |
| imperative | ||
| singular | inna | |
| plural | inniaþ inniġaþ | |
| participle | present | past |
| inniende inniġende |
(ġe)innod | |
Synonyms
Antonyms
- ādrǣfan
- āferian
- āfeorsian
- ānīedan
- āsċēadan
- ātēon
- āweorpan
- āwrecan
- forweorpan
- framaċyrran
- fremdian
- fremedlǣċan
- ġescūfan
- ġeūtian
- ūtian
References
- INNIAN in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.