inpediens
Latin
Etymology
Present participle of inpediō
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | inpediēns | inpediēns | inpedientēs | inpedientia | |
| Genitive | inpedientis | inpedientis | inpedientium | inpedientium | |
| Dative | inpedientī | inpedientī | inpedientibus | inpedientibus | |
| Accusative | inpedientem | inpediēns | inpedientēs, inpedientīs | inpedientia | |
| Ablative | inpediente, inpedientī1 | inpediente, inpedientī1 | inpedientibus | inpedientibus | |
| Vocative | inpediēns | inpediēns | inpedientēs | inpedientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.