inrutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inruō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | inrutus | inruta | inrutum | inrutī | inrutae | inruta | |
| Genitive | inrutī | inrutae | inrutī | inrutōrum | inrutārum | inrutōrum | |
| Dative | inrutō | inrutō | inrutīs | ||||
| Accusative | inrutum | inrutam | inrutum | inrutōs | inrutās | inruta | |
| Ablative | inrutō | inrutā | inrutō | inrutīs | |||
| Vocative | inrute | inruta | inrutum | inrutī | inrutae | inruta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.