insistens
Latin
Etymology
Present participle of īnsistō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | īnsistēns | īnsistēns | īnsistentēs | īnsistentia | |
| Genitive | īnsistentis | īnsistentis | īnsistentium | īnsistentium | |
| Dative | īnsistentī | īnsistentī | īnsistentibus | īnsistentibus | |
| Accusative | īnsistentem | īnsistēns | īnsistentēs, īnsistentīs | īnsistentia | |
| Ablative | īnsistente, īnsistentī1 | īnsistente, īnsistentī1 | īnsistentibus | īnsistentibus | |
| Vocative | īnsistēns | īnsistēns | īnsistentēs | īnsistentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.