instandus
Latin
Etymology
Future passive participle of īnstō.
Participle
īnstandus m (feminine īnstanda, neuter īnstandum); first/second declension
- which is to be urged
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | īnstandus | īnstanda | īnstandum | īnstandī | īnstandae | īnstanda | |
| Genitive | īnstandī | īnstandae | īnstandī | īnstandōrum | īnstandārum | īnstandōrum | |
| Dative | īnstandō | īnstandae | īnstandō | īnstandīs | īnstandīs | īnstandīs | |
| Accusative | īnstandum | īnstandam | īnstandum | īnstandōs | īnstandās | īnstanda | |
| Ablative | īnstandō | īnstandā | īnstandō | īnstandīs | īnstandīs | īnstandīs | |
| Vocative | īnstande | īnstanda | īnstandum | īnstandī | īnstandae | īnstanda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.