instituens
Latin
    
    Etymology
    
Present participle of īnstituō.
Declension
    
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | īnstituēns | īnstituēns | īnstituentēs | īnstituentia | |
| Genitive | īnstituentis | īnstituentis | īnstituentium | īnstituentium | |
| Dative | īnstituentī | īnstituentī | īnstituentibus | īnstituentibus | |
| Accusative | īnstituentem | īnstituēns | īnstituentēs, īnstituentīs | īnstituentia | |
| Ablative | īnstituente, īnstituentī1 | īnstituente, īnstituentī1 | īnstituentibus | īnstituentibus | |
| Vocative | īnstituēns | īnstituēns | īnstituentēs | īnstituentia | |
1When used purely as an adjective.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.