intercalatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of intercalō.
Participle
intercalātus m (feminine intercalāta, neuter intercalātum); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | intercalātus | intercalāta | intercalātum | intercalātī | intercalātae | intercalāta | |
| Genitive | intercalātī | intercalātae | intercalātī | intercalātōrum | intercalātārum | intercalātōrum | |
| Dative | intercalātō | intercalātae | intercalātō | intercalātīs | intercalātīs | intercalātīs | |
| Accusative | intercalātum | intercalātam | intercalātum | intercalātōs | intercalātās | intercalāta | |
| Ablative | intercalātō | intercalātā | intercalātō | intercalātīs | intercalātīs | intercalātīs | |
| Vocative | intercalāte | intercalāta | intercalātum | intercalātī | intercalātae | intercalāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.