interdictus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of interdīcō.
Participle
interdictus (feminine interdicta, neuter interdictum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | interdictus | interdicta | interdictum | interdictī | interdictae | interdicta | |
| Genitive | interdictī | interdictae | interdictī | interdictōrum | interdictārum | interdictōrum | |
| Dative | interdictō | interdictō | interdictīs | ||||
| Accusative | interdictum | interdictam | interdictum | interdictōs | interdictās | interdicta | |
| Ablative | interdictō | interdictā | interdictō | interdictīs | |||
| Vocative | interdicte | interdicta | interdictum | interdictī | interdictae | interdicta | |
References
- “interdictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interdictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.