interpunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of interpungō
Participle
interpūnctus (feminine interpūncta, neuter interpūnctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | interpūnctus | interpūncta | interpūnctum | interpūnctī | interpūnctae | interpūncta | |
| Genitive | interpūnctī | interpūnctae | interpūnctī | interpūnctōrum | interpūnctārum | interpūnctōrum | |
| Dative | interpūnctō | interpūnctō | interpūnctīs | ||||
| Accusative | interpūnctum | interpūnctam | interpūnctum | interpūnctōs | interpūnctās | interpūncta | |
| Ablative | interpūnctō | interpūnctā | interpūnctō | interpūnctīs | |||
| Vocative | interpūncte | interpūncta | interpūnctum | interpūnctī | interpūnctae | interpūncta | |
References
- “interpunctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “interpunctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.