interrogans
Latin
Etymology
Present participle of interrogō.
Participle
interrogāns m, f, n (genitive interrogantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | interrogāns | interrogāns | interrogantēs | interrogantia | |
| Genitive | interrogantis | interrogantis | interrogantium | interrogantium | |
| Dative | interrogantī | interrogantī | interrogantibus | interrogantibus | |
| Accusative | interrogantem | interrogāns | interrogantēs, interrogantīs | interrogantia | |
| Ablative | interrogante, interrogantī1 | interrogante, interrogantī1 | interrogantibus | interrogantibus | |
| Vocative | interrogāns | interrogāns | interrogantēs | interrogantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.