interrogatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of interrogō.
Participle
interrogātus (feminine interrogāta, neuter interrogātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | interrogātus | interrogāta | interrogātum | interrogātī | interrogātae | interrogāta | |
| Genitive | interrogātī | interrogātae | interrogātī | interrogātōrum | interrogātārum | interrogātōrum | |
| Dative | interrogātō | interrogātō | interrogātīs | ||||
| Accusative | interrogātum | interrogātam | interrogātum | interrogātōs | interrogātās | interrogāta | |
| Ablative | interrogātō | interrogātā | interrogātō | interrogātīs | |||
| Vocative | interrogāte | interrogāta | interrogātum | interrogātī | interrogātae | interrogāta | |
References
- interrogatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to answer questions: ad interrogata respondere
- to answer questions: ad interrogata respondere
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.