intinctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of intingō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | intīnctus | intīncta | intīnctum | intīnctī | intīnctae | intīncta | |
| Genitive | intīnctī | intīnctae | intīnctī | intīnctōrum | intīnctārum | intīnctōrum | |
| Dative | intīnctō | intīnctō | intīnctīs | ||||
| Accusative | intīnctum | intīnctam | intīnctum | intīnctōs | intīnctās | intīncta | |
| Ablative | intīnctō | intīnctā | intīnctō | intīnctīs | |||
| Vocative | intīncte | intīncta | intīnctum | intīnctī | intīnctae | intīncta | |
References
- “intinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- intinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- intinctus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.