intuír

Galician

Etymology

From Latin intuērī (“I look upon; I contemplate”).

Verb

intuír (first-person singular present intúo, first-person singular preterite derruín, past participle intuído)

  1. to know intuitively

Conjugation
Conjugation of intuír
singular plural
person first second third first second third
Infinitive eu ti el/ela/Vde. nós vos eles/elas/Vdes.
impersonal intuír
personal intuír intuíres intuír intuírmos intuírdes intuíren
Gerund
intuíndo
Past participle singular plural
masculine intuído intuídos
feminine intuída intuídas
Indicative eu ti el/ela/Vde. nós vos eles/elas/Vdes.
present intúo intúes intúe intúimos intúides intúen
imperfect intuía intuías intuía intuïamos intuïades intuían
preterite intuín intuíches intuíu intuímos intuístes intuíron
pluperfect intuíra intuíras intuíra intuiramos intuirades intuíran
future intuirei intuirás intuirá intuiremos intuiredes intuirán
conditional intuiría intuirías intuiría intuiriamos intuiriades intuirían
Subjunctive eu ti el/ela/Vde. nós vos eles/elas/Vdes.
present intúa intúas intúa intuamos intuades intúan
preterite intuíse intuíses intuíse intuísemos intuísedes intuísen
future intuír intuíres intuír intuírmos intuídes intuíen
Imperative – ti el/ela/Vde. nós vos eles/elas/Vdes.
affirmative – intúe intúa intuamos intuíde intúan
negative – intúas intúa intuamos intuades intúan
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.