invecturus
Latin
Etymology
Future active participle of invehō.
Participle
invectūrus m (feminine invectūra, neuter invectūrum); first/second declension
- about to carry into
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | invectūrus | invectūra | invectūrum | invectūrī | invectūrae | invectūra | |
| Genitive | invectūrī | invectūrae | invectūrī | invectūrōrum | invectūrārum | invectūrōrum | |
| Dative | invectūrō | invectūrae | invectūrō | invectūrīs | invectūrīs | invectūrīs | |
| Accusative | invectūrum | invectūram | invectūrum | invectūrōs | invectūrās | invectūra | |
| Ablative | invectūrō | invectūrā | invectūrō | invectūrīs | invectūrīs | invectūrīs | |
| Vocative | invectūre | invectūra | invectūrum | invectūrī | invectūrae | invectūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.