inviar
Interlingua
Etymology
Cf. Spanish enviar.
Conjugation
Conjugation of inviar
| infinitive | inviar | ||
|---|---|---|---|
| participle | present | perfect | |
| inviante | inviate | ||
| active | simple | perfect | |
| present | invia | ha inviate | |
| past | inviava | habeva inviate | |
| future | inviara | habera inviate | |
| conditional | inviarea | haberea inviate | |
| imperative | invia | ||
| passive | simple | perfect | |
| present | es inviate | ha essite inviate | |
| past | esseva inviate | habeva essite inviate | |
| future | essera inviate | habera essite inviate | |
| conditional | esserea inviate | haberea essite inviate | |
| imperative | sia inviate | ||
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /imˈbjaɾ/ [ĩmˈbjaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: in‧viar
Verb
inviar (first-person singular present invío, first-person singular preterite invié, past participle inviado)
- Obsolete form of enviar.
Conjugation
Conjugation of inviar (See Appendix:Spanish verbs)
| infinitive | inviar | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | inviando | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | inviado | inviada | |||||
| plural | inviados | inviadas | |||||
| singular | plural | ||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | yo | tú vos |
él/ella/ello usted |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos/ellas ustedes | |
| present | invio | inviastú inviásvos |
invia | inviamos | inviáis | invian | |
| imperfect | inviaba | inviabas | inviaba | inviábamos | inviabais | inviaban | |
| preterite | invié | inviaste | invió | inviamos | inviasteis | inviaron | |
| future | inviaré | inviarás | inviará | inviaremos | inviaréis | inviarán | |
| conditional | inviaría | inviarías | inviaría | inviaríamos | inviaríais | inviarían | |
| subjunctive | yo | tú vos |
él/ella/ello usted |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos/ellas ustedes | |
| present | invie | inviestú inviésvos2 |
invie | inviemos | inviéis | invien | |
| imperfect (ra) |
inviara | inviaras | inviara | inviáramos | inviarais | inviaran | |
| imperfect (se) |
inviase | inviases | inviase | inviásemos | inviaseis | inviasen | |
| future1 | inviare | inviares | inviare | inviáremos | inviareis | inviaren | |
| imperative | — | tú vos |
usted | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes | |
| affirmative | inviatú inviávos |
invie | inviemos | inviad | invien | ||
| negative | no invies | no invie | no inviemos | no inviéis | no invien | ||
Selected combined forms of inviar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive inviar | |||||||
| dative | inviarme | inviarte | inviarle, inviarse | inviarnos | inviaros | inviarles, inviarse | |
| accusative | inviarme | inviarte | inviarlo, inviarla, inviarse | inviarnos | inviaros | inviarlos, inviarlas, inviarse | |
| with gerund inviando | |||||||
| dative | inviándome | inviándote | inviándole, inviándose | inviándonos | inviándoos | inviándoles, inviándose | |
| accusative | inviándome | inviándote | inviándolo, inviándola, inviándose | inviándonos | inviándoos | inviándolos, inviándolas, inviándose | |
| with informal second-person singular tú imperative invia | |||||||
| dative | ínviame | ínviate | ínviale | ínvianos | not used | ínviales | |
| accusative | ínviame | ínviate | ínvialo, ínviala | ínvianos | not used | ínvialos, ínvialas | |
| with informal second-person singular vos imperative inviá | |||||||
| dative | inviame | inviate | inviale | invianos | not used | inviales | |
| accusative | inviame | inviate | invialo, inviala | invianos | not used | invialos, invialas | |
| with formal second-person singular imperative invie | |||||||
| dative | ínvieme | not used | ínviele, ínviese | ínvienos | not used | ínvieles | |
| accusative | ínvieme | not used | ínvielo, ínviela, ínviese | ínvienos | not used | ínvielos, ínvielas | |
| with first-person plural imperative inviemos | |||||||
| dative | not used | inviémoste | inviémosle | inviémonos | inviémoos | inviémosles | |
| accusative | not used | inviémoste | inviémoslo, inviémosla | inviémonos | inviémoos | inviémoslos, inviémoslas | |
| with informal second-person plural imperative inviad | |||||||
| dative | inviadme | not used | inviadle | inviadnos | inviaos | inviadles | |
| accusative | inviadme | not used | inviadlo, inviadla | inviadnos | inviaos | inviadlos, inviadlas | |
| with formal second-person plural imperative invien | |||||||
| dative | ínvienme | not used | ínvienle | ínviennos | not used | ínvienles, ínviense | |
| accusative | ínvienme | not used | ínvienlo, ínvienla | ínviennos | not used | ínvienlos, ínvienlas, ínviense | |
Further reading
- “inviar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.