invitans
Latin
Etymology
Present participle of invītō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | invītāns | invītāns | invītantēs | invītantia | |
| Genitive | invītantis | invītantis | invītantium | invītantium | |
| Dative | invītantī | invītantī | invītantibus | invītantibus | |
| Accusative | invītantem | invītāns | invītantēs, invītantīs | invītantia | |
| Ablative | invītante, invītantī1 | invītante, invītantī1 | invītantibus | invītantibus | |
| Vocative | invītāns | invītāns | invītantēs | invītantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.