iocans
Latin
Etymology
Present participle of iocor.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | iocāns | iocāns | iocantēs | iocantia | |
| Genitive | iocantis | iocantis | iocantium | iocantium | |
| Dative | iocantī | iocantī | iocantibus | iocantibus | |
| Accusative | iocantem | iocāns | iocantēs, iocantīs | iocantia | |
| Ablative | iocante, iocantī1 | iocante, iocantī1 | iocantibus | iocantibus | |
| Vocative | iocāns | iocāns | iocantēs | iocantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.