iocatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of iocor.
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | iocātus | iocāta | iocātum | iocātī | iocātae | iocāta | |
| Genitive | iocātī | iocātae | iocātī | iocātōrum | iocātārum | iocātōrum | |
| Dative | iocātō | iocātō | iocātīs | ||||
| Accusative | iocātum | iocātam | iocātum | iocātōs | iocātās | iocāta | |
| Ablative | iocātō | iocātā | iocātō | iocātīs | |||
| Vocative | iocāte | iocāta | iocātum | iocātī | iocātae | iocāta | |
References
    
- iocatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co. - I said it in jest: haec iocatus sum, per iocum dixi
 
- I said it in jest: haec iocatus sum, per iocum dixi
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.