irányár
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈiraːɲaːr]
- Hyphenation: irány‧ár
Noun
irányár (plural irányárak)
Declension
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | irányár | irányárak |
| accusative | irányárat | irányárakat |
| dative | irányárnak | irányáraknak |
| instrumental | irányárral | irányárakkal |
| causal-final | irányárért | irányárakért |
| translative | irányárrá | irányárakká |
| terminative | irányárig | irányárakig |
| essive-formal | irányárként | irányárakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | irányárban | irányárakban |
| superessive | irányáron | irányárakon |
| adessive | irányárnál | irányáraknál |
| illative | irányárba | irányárakba |
| sublative | irányárra | irányárakra |
| allative | irányárhoz | irányárakhoz |
| elative | irányárból | irányárakból |
| delative | irányárról | irányárakról |
| ablative | irányártól | irányáraktól |
| non-attributive possessive - singular |
irányáré | irányáraké |
| non-attributive possessive - plural |
irányáréi | irányárakéi |
| Possessive forms of irányár | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | irányáram | irányáraim |
| 2nd person sing. | irányárad | irányáraid |
| 3rd person sing. | irányára | irányárai |
| 1st person plural | irányárunk | irányáraink |
| 2nd person plural | irányáratok | irányáraitok |
| 3rd person plural | irányáruk | irányáraik |
Further reading
- irányár in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.