irrian
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *irzijanÄ….
Conjugation
Conjugation of irrian (weak class 1)
| infinitive | irrian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | irriu | irida |
| 2nd person singular | iris | irides |
| 3rd person singular | irid | irida |
| plural | irriad | iridun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | irrie | iridi |
| 2nd person singular | irries | iridis |
| 3rd person singular | irrie | iridi |
| plural | irrien | iridin |
| imperative | present | |
| singular | iri | |
| plural | irriad | |
| participle | present | past |
| irriandi | giirid, irid | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.