irrisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of irrīdeō
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | irrīsus | irrīsa | irrīsum | irrīsī | irrīsae | irrīsa | |
| Genitive | irrīsī | irrīsae | irrīsī | irrīsōrum | irrīsārum | irrīsōrum | |
| Dative | irrīsō | irrīsō | irrīsīs | ||||
| Accusative | irrīsum | irrīsam | irrīsum | irrīsōs | irrīsās | irrīsa | |
| Ablative | irrīsō | irrīsā | irrīsō | irrīsīs | |||
| Vocative | irrīse | irrīsa | irrīsum | irrīsī | irrīsae | irrīsa | |
References
- “irrisus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.