irritans
Latin
Etymology
Present participle of irrītō.
Participle
irrītāns m, f, n (genitive irrītantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | irrītāns | irrītāns | irrītantēs | irrītantia | |
| Genitive | irrītantis | irrītantis | irrītantium | irrītantium | |
| Dative | irrītantī | irrītantī | irrītantibus | irrītantibus | |
| Accusative | irrītantem | irrītāns | irrītantēs, irrītantīs | irrītantia | |
| Ablative | irrītante, irrītantī1 | irrītante, irrītantī1 | irrītantibus | irrītantibus | |
| Vocative | irrītāns | irrītāns | irrītantēs | irrītantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.