iussurus
Latin
    
    Etymology
    
Future active participle of iubeō (“I command, order”).
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | iussūrus | iussūra | iussūrum | iussūrī | iussūrae | iussūra | |
| Genitive | iussūrī | iussūrae | iussūrī | iussūrōrum | iussūrārum | iussūrōrum | |
| Dative | iussūrō | iussūrae | iussūrō | iussūrīs | iussūrīs | iussūrīs | |
| Accusative | iussūrum | iussūram | iussūrum | iussūrōs | iussūrās | iussūra | |
| Ablative | iussūrō | iussūrā | iussūrō | iussūrīs | iussūrīs | iussūrīs | |
| Vocative | iussūre | iussūra | iussūrum | iussūrī | iussūrae | iussūra | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.