jetan
Old High German
Etymology
From Proto-Germanic *jedaną.
Conjugation
Conjugation of jetan (strong class 5)
| infinitive | jetan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | jitu | jat |
| 2nd person singular | jitis | jāti |
| 3rd person singular | jitit | jat |
| 1st person plural | jetem, jetemes | jātum, jātumes |
| 2nd person plural | jetet | jātut |
| 3rd person plural | jetant | jātun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | jete | jāti |
| 2nd person singular | jetes | jātis |
| 3rd person singular | jete | jāti |
| 1st person plural | jetem, jetemes | jātim, jātimes |
| 2nd person plural | jetet | jātit |
| 3rd person plural | jeten | jātin |
| imperative | present | |
| singular | jit | |
| plural | jetet | |
| participle | present | past |
| jetanti | gijetan | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.