judzić

Polish

Borrowed from Belarusian ю́дзіць (júdzicʹ) and Ukrainian ю́дити (júdyty), from Proto-Slavic *juditi[1], from Proto-Indo-European *Hyowdʰ-éye-ti, causative of *Hyewdʰ- (“to be agitated”).

judzić impf (perfective podjudzić)

(transitive) to instigate, to incite (someone)
Synonyms: bechtać, podburzać, podjudzać, podszczuwać, podżegać

Conjugation of judzić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		judzić
present tense	1^st	judzę			judzimy
	2^nd	judzisz			judzicie
	3^rd	judzi			judzą
	impersonal	judzi się
past tense	1^st	judziłem	judziłam		judziliśmy	judziłyśmy
	2^nd	judziłeś	judziłaś		judziliście	judziłyście
	3^rd	judził	judziła	judziło	judzili	judziły
	impersonal	judzono
future tense	1^st	będę judził, będę judzić	będę judziła, będę judzić		będziemy judzili, będziemy judzić	będziemy judziły, będziemy judzić
	2^nd	będziesz judził, będziesz judzić	będziesz judziła, będziesz judzić		będziecie judzili, będziecie judzić	będziecie judziły, będziecie judzić
	3^rd	będzie judził, będzie judzić	będzie judziła, będzie judzić	będzie judziło, będzie judzić	będą judzili, będą judzić	będą judziły, będą judzić
	impersonal	będzie judzić się
conditional	1^st	judziłbym	judziłabym		judzilibyśmy	judziłybyśmy
	2^nd	judziłbyś	judziłabyś		judzilibyście	judziłybyście
	3^rd	judziłby	judziłaby	judziłoby	judziliby	judziłyby
	impersonal	judzono by
imperative	1^st	niech judzę			judźmy
	2^nd	judź			judźcie
	3^rd	niech judzi			niech judzą
active adjectival participle		judzący	judząca	judzące	judzący	judzące
passive adjectival participle		judzony	judzona	judzone	judzeni	judzone
contemporary adverbial participle		judząc
verbal noun		judzenie

noun