kånka
Swedish
Pronunciation
- Homophone: konka
Conjugation
Conjugation of kånka (weak)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | kånka | kånkas | ||
| Supine | kånkat | kånkats | ||
| Imperative | kånka | — | ||
| Imper. plural1 | kånken | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | kånkar | kånkade | kånkas | kånkades |
| Ind. plural1 | kånka | kånkade | kånkas | kånkades |
| Subjunctive2 | kånke | kånkade | kånkes | kånkades |
| Participles | ||||
| Present participle | kånkande | |||
| Past participle | kånkad | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||
See also
References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.