köle
Turkish
    
    Etymology
    
Inherited from Ottoman Turkish كوله (“slave”), from Proto-Turkic *kȫle. Compare Azerbaijani kölə (“slave”).
Pronunciation
    
- IPA(key): /cø.ˈle/
- Hyphenation: kö‧le
Declension
    
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | köle | |
| Definite accusative | köleyi | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | köle | köleler | 
| Definite accusative | köleyi | köleleri | 
| Dative | köleye | kölelere | 
| Locative | kölede | kölelerde | 
| Ablative | köleden | kölelerden | 
| Genitive | kölenin | kölelerin | 
Derived terms
    
- köleli
- kölelik
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.