kłębić

Polish

From kłąb +‎ -ić.

kłębić impf

(transitive) to make into clouds or billows
(reflexive) to billow, to surge
(reflexive) to mill about (move or circulate in a confused or disorderly manner within a limited area)
(reflexive, figuratively, of thoughts, questions, etc.) to churn (around one's head, mind, etc.)

Conjugation of kłębić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kłębić
present tense	1^st	kłębię			kłębimy
	2^nd	kłębisz			kłębicie
	3^rd	kłębi			kłębią
	impersonal	kłębi się
past tense	1^st	kłębiłem	kłębiłam		kłębiliśmy	kłębiłyśmy
	2^nd	kłębiłeś	kłębiłaś		kłębiliście	kłębiłyście
	3^rd	kłębił	kłębiła	kłębiło	kłębili	kłębiły
	impersonal	kłębiono
future tense	1^st	będę kłębił, będę kłębić	będę kłębiła, będę kłębić		będziemy kłębili, będziemy kłębić	będziemy kłębiły, będziemy kłębić
	2^nd	będziesz kłębił, będziesz kłębić	będziesz kłębiła, będziesz kłębić		będziecie kłębili, będziecie kłębić	będziecie kłębiły, będziecie kłębić
	3^rd	będzie kłębił, będzie kłębić	będzie kłębiła, będzie kłębić	będzie kłębiło, będzie kłębić	będą kłębili, będą kłębić	będą kłębiły, będą kłębić
	impersonal	będzie kłębić się
conditional	1^st	kłębiłbym	kłębiłabym		kłębilibyśmy	kłębiłybyśmy
	2^nd	kłębiłbyś	kłębiłabyś		kłębilibyście	kłębiłybyście
	3^rd	kłębiłby	kłębiłaby	kłębiłoby	kłębiliby	kłębiłyby
	impersonal	kłębiono by
imperative	1^st	niech kłębię			kłębmy
	2^nd	kłęb			kłębcie
	3^rd	niech kłębi			niech kłębią
active adjectival participle		kłębiący	kłębiąca	kłębiące	kłębiący	kłębiące
passive adjectival participle		kłębiony	kłębiona	kłębione	kłębieni	kłębione
contemporary adverbial participle		kłębiąc
verbal noun		kłębienie

verbs

noun