kłopotać

Polish

Etymology

From kłopot +‎ -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /kwɔˈpɔ.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: kło‧po‧tać

Verb

kłopotać impf

  1. (transitive, literary) to bother, to trouble
  2. (reflexive) to worry, to grieve, to be troubled
    Synonyms: see Thesaurus:bać się

Declension
Conjugation of kłopotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kłopotać
present tense 1st kłopocę kłopocemy
2nd kłopocesz kłopocecie
3rd kłopoce kłopocą
impersonal kłopoce się
past tense 1st kłopotałem kłopotałam kłopotaliśmy kłopotałyśmy
2nd kłopotałeś kłopotałaś kłopotaliście kłopotałyście
3rd kłopotał kłopotała kłopotało kłopotali kłopotały
impersonal kłopotano
future tense 1st będę kłopotał,
będę kłopotać
 będę kłopotała,
będę kłopotać
 będziemy kłopotali,
będziemy kłopotać
 będziemy kłopotały,
będziemy kłopotać
2nd będziesz kłopotał,
będziesz kłopotać
 będziesz kłopotała,
będziesz kłopotać
 będziecie kłopotali,
będziecie kłopotać
 będziecie kłopotały,
będziecie kłopotać
3rd będzie kłopotał,
będzie kłopotać
 będzie kłopotała,
będzie kłopotać
 będzie kłopotało,
będzie kłopotać
 będą kłopotali,
będą kłopotać
 będą kłopotały,
będą kłopotać
impersonal będzie kłopotać się
conditional 1st kłopotałbym kłopotałabym kłopotalibyśmy kłopotałybyśmy
2nd kłopotałbyś kłopotałabyś kłopotalibyście kłopotałybyście
3rd kłopotałby kłopotałaby kłopotałoby kłopotaliby kłopotałyby
impersonal kłopotano by
imperative 1st niech kłopocę kłopoczmy
2nd kłopocz kłopoczcie
3rd niech kłopoce niech kłopocą
active adjectival participle kłopocący kłopocąca kłopocące kłopocący kłopocące
passive adjectival participle kłopotany kłopotana kłopotane kłopotani kłopotane
contemporary adverbial participle kłopocąc
verbal noun kłopotanie

or

Conjugation of kłopotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kłopotać
present tense 1st kłopoczę kłopoczemy
2nd kłopoczesz kłopoczecie
3rd kłopocze kłopoczą
impersonal kłopocze się
past tense 1st kłopotałem kłopotałam kłopotaliśmy kłopotałyśmy
2nd kłopotałeś kłopotałaś kłopotaliście kłopotałyście
3rd kłopotał kłopotała kłopotało kłopotali kłopotały
impersonal kłopotano
future tense 1st będę kłopotał,
będę kłopotać
 będę kłopotała,
będę kłopotać
 będziemy kłopotali,
będziemy kłopotać
 będziemy kłopotały,
będziemy kłopotać
2nd będziesz kłopotał,
będziesz kłopotać
 będziesz kłopotała,
będziesz kłopotać
 będziecie kłopotali,
będziecie kłopotać
 będziecie kłopotały,
będziecie kłopotać
3rd będzie kłopotał,
będzie kłopotać
 będzie kłopotała,
będzie kłopotać
 będzie kłopotało,
będzie kłopotać
 będą kłopotali,
będą kłopotać
 będą kłopotały,
będą kłopotać
impersonal będzie kłopotać się
conditional 1st kłopotałbym kłopotałabym kłopotalibyśmy kłopotałybyśmy
2nd kłopotałbyś kłopotałabyś kłopotalibyście kłopotałybyście
3rd kłopotałby kłopotałaby kłopotałoby kłopotaliby kłopotałyby
impersonal kłopotano by
imperative 1st niech kłopoczę kłopoczmy
2nd kłopocz kłopoczcie
3rd niech kłopocze niech kłopoczą
active adjectival participle kłopoczący kłopocząca kłopoczące kłopoczący kłopoczące
passive adjectival participle kłopotany kłopotana kłopotane kłopotani kłopotane
contemporary adverbial participle kłopocząc
verbal noun kłopotanie

Derived terms
verb

Further reading
  • kłopotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kłopotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.