karout
Breton
Alternative forms
- (Vannetais) carein
Etymology
From Middle Breton carat (recorded in the Catholicon), from Proto-Celtic *kareti (“to love”), ultimately from Proto-Indo-European *keh₂- (“to desire, wish”). Cognate with Cornish kara and Welsh caru.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɑː.rut/
Conjugation
| Personal forms | |||||||
| Indicative | Conditional | Imperative | |||||
| Present | Imperfect | Preterite | Future | Present | Imperfect | ||
| 1s | karan | karen | karis | karin | karfen | karjen | - |
| 2s | karez | kares | karjout | kari | karfes | karjes | kar |
| 3s | kar | kare | karas | karo | karfe | karje | karet |
| 1p | karomp | karemp | karjomp | karimp | karfemp | karjemp | karomp |
| 2p | karit | karec'h | karjoc'h | karot | karfec'h | karjec'h | karit |
| 3p | karont | karent | karjont | karint | karfent | karjent | karent |
| 0 | karer | kared | karjod | karor | karfed | karjed | - |
| Impersonal forms | Mutated forms | ||||||
| Infinitive: karout, karañ Present participle: o karout Past participle: karet (auxiliary verb: kaout) | Soft mutation after a: a gar- Mixed mutation after e: e kar- Soft mutation after ne/na: ne/na gar- | ||||||
Related terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.