kebel
Hungarian
Etymology
Of unknown origin.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛbɛl]
- Hyphenation: ke‧bel
- Rhymes: -ɛl
Noun
kebel (plural keblek)
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | kebel | keblek |
| accusative | keblet | kebleket |
| dative | kebelnek | kebleknek |
| instrumental | kebellel | keblekkel |
| causal-final | kebelért | keblekért |
| translative | kebellé | keblekké |
| terminative | kebelig | keblekig |
| essive-formal | kebelként | keblekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | kebelben | keblekben |
| superessive | keblen | kebleken |
| adessive | kebelnél | kebleknél |
| illative | kebelbe | keblekbe |
| sublative | kebelre | keblekre |
| allative | kebelhez | keblekhez |
| elative | kebelből | keblekből |
| delative | kebelről | keblekről |
| ablative | kebeltől | keblektől |
| non-attributive possessive - singular |
kebelé | kebleké |
| non-attributive possessive - plural |
kebeléi | keblekéi |
| Possessive forms of kebel | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | keblem | kebleim |
| 2nd person sing. | kebled | kebleid |
| 3rd person sing. | keble | keblei |
| 1st person plural | keblünk | kebleink |
| 2nd person plural | kebletek | kebleitek |
| 3rd person plural | keblük | kebleik |
References
- kebel in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN. (See also its 2nd edition.)
Further reading
- kebel in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.