kennian
Old Saxon
Etymology 1
From Proto-Germanic *kannijaną.
Conjugation
Conjugation of kennian (weak class 1)
| infinitive | kennian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | kenniu | kenida |
| 2nd person singular | kenis | kenides |
| 3rd person singular | kenid | kenida |
| plural | kenniad | kenidun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | kennie | kenidi |
| 2nd person singular | kennies | kenidis |
| 3rd person singular | kennie | kenidi |
| plural | kennien | kenidin |
| imperative | present | |
| singular | keni | |
| plural | kenniad | |
| participle | present | past |
| kenniandi | gikenid, kenid | |
Derived terms
- andkennian
Etymology 2
From Proto-Germanic *kanjaną.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.