klęczeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *klęčati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈklɛn.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: klę‧czeć

Verb

klęczeć impf

  1. (intransitive) to kneel (to rest on the knees)

Conjugation
Conjugation of klęczeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive klęczeć
present tense 1st klęczę klęczymy
2nd klęczysz klęczycie
3rd klęczy klęczą
impersonal klęczy się
past tense 1st klęczałem klęczałam klęczeliśmy klęczałyśmy
2nd klęczałeś klęczałaś klęczeliście klęczałyście
3rd klęczał klęczała klęczało klęczeli klęczały
impersonal klęczano
future tense 1st będę klęczał,
będę klęczeć
 będę klęczała,
będę klęczeć
 będziemy klęczeli,
będziemy klęczeć
 będziemy klęczały,
będziemy klęczeć
2nd będziesz klęczał,
będziesz klęczeć
 będziesz klęczała,
będziesz klęczeć
 będziecie klęczeli,
będziecie klęczeć
 będziecie klęczały,
będziecie klęczeć
3rd będzie klęczał,
będzie klęczeć
 będzie klęczała,
będzie klęczeć
 będzie klęczało,
będzie klęczeć
 będą klęczeli,
będą klęczeć
 będą klęczały,
będą klęczeć
impersonal będzie klęczeć się
conditional 1st klęczałbym klęczałabym klęczelibyśmy klęczałybyśmy
2nd klęczałbyś klęczałabyś klęczelibyście klęczałybyście
3rd klęczałby klęczałaby klęczałoby klęczeliby klęczałyby
impersonal klęczano by
imperative 1st niech klęczę klęczmy
2nd klęcz klęczcie
3rd niech klęczy niech klęczą
active adjectival participle klęczący klęcząca klęczące klęczący klęczące
contemporary adverbial participle klęcząc
verbal noun klęczenie

Further reading
  • klęczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • klęczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.