knakken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch knaken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈknɑ.kə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: knak‧ken
- Rhymes: -ɑkən
Verb
knakken
Inflection
| Inflection of knakken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | knakken | |||
| past singular | knakte | |||
| past participle | geknakt | |||
| infinitive | knakken | |||
| gerund | knakken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | knak | knakte | ||
| 2nd person sing. (jij) | knakt | knakte | ||
| 2nd person sing. (u) | knakt | knakte | ||
| 2nd person sing. (gij) | knakt | knakte | ||
| 3rd person singular | knakt | knakte | ||
| plural | knakken | knakten | ||
| subjunctive sing.1 | knakke | knakte | ||
| subjunctive plur.1 | knakken | knakten | ||
| imperative sing. | knak | |||
| imperative plur.1 | knakt | |||
| participles | knakkend | geknakt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- afknakken
- knakker
- knakworst
- omknakken
- verknakken
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.