kommunikatív

See also: kommunikativ

Hungarian

Etymology

From English communicative.[1] With -ív ending.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkomːunikɒtiːv]
  • Hyphenation: kom‧mu‧ni‧ka‧tív

Adjective

kommunikatív (comparative kommunikatívabb, superlative legkommunikatívabb)

  1. communicative

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative kommunikatív kommunikatívak
accusative kommunikatívat kommunikatívakat
dative kommunikatívnak kommunikatívaknak
instrumental kommunikatívval kommunikatívakkal
causal-final kommunikatívért kommunikatívakért
translative kommunikatívvá kommunikatívakká
terminative kommunikatívig kommunikatívakig
essive-formal kommunikatívként kommunikatívakként
essive-modal
inessive kommunikatívban kommunikatívakban
superessive kommunikatívon kommunikatívakon
adessive kommunikatívnál kommunikatívaknál
illative kommunikatívba kommunikatívakba
sublative kommunikatívra kommunikatívakra
allative kommunikatívhoz kommunikatívakhoz
elative kommunikatívból kommunikatívakból
delative kommunikatívról kommunikatívakról
ablative kommunikatívtól kommunikatívaktól

Synonyms

References

  1. Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.