korcić

Polish

Etymology

Borrowed from Ukrainian корті́ти (kortíty), from Proto-Slavic *kъrtěti. Doublet of karcić (“to scold”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔr.t͡ɕit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔrt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: kor‧cić

Verb

korcić impf (perfective skorcić)

  1. (transitive) to entice, to tempt
    Synonyms: kusić, nęcić

Conjugation
Conjugation of korcić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive korcić
present tense 1st korcę korcimy
2nd korcisz korcicie
3rd korci korcą
impersonal korci się
past tense 1st korciłem korciłam korciliśmy korciłyśmy
2nd korciłeś korciłaś korciliście korciłyście
3rd korcił korciła korciło korcili korciły
impersonal korcono
future tense 1st będę korcił,
będę korcić
 będę korciła,
będę korcić
 będziemy korcili,
będziemy korcić
 będziemy korciły,
będziemy korcić
2nd będziesz korcił,
będziesz korcić
 będziesz korciła,
będziesz korcić
 będziecie korcili,
będziecie korcić
 będziecie korciły,
będziecie korcić
3rd będzie korcił,
będzie korcić
 będzie korciła,
będzie korcić
 będzie korciło,
będzie korcić
 będą korcili,
będą korcić
 będą korciły,
będą korcić
impersonal będzie korcić się
conditional 1st korciłbym korciłabym korcilibyśmy korciłybyśmy
2nd korciłbyś korciłabyś korcilibyście korciłybyście
3rd korciłby korciłaby korciłoby korciliby korciłyby
impersonal korcono by
imperative 1st niech korcę korćmy
2nd korć korćcie
3rd niech korci niech korcą
active adjectival participle korcący korcąca korcące korcący korcące
passive adjectival participle korcony korcona korcone korceni korcone
contemporary adverbial participle korcąc
verbal noun korcenie

Further reading
  • korcić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • korcić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.