kraian
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *krēaną (“to crow”).
Conjugation
Conjugation of krāian (strong class 7)
| infinitive | krāian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | krāiu | krēw |
| 2nd person singular | krāis | krēwi |
| 3rd person singular | krāid | krēw |
| plural | krāiad | krēwun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | krāie | krēwi |
| 2nd person singular | krāies | krēwis |
| 3rd person singular | krāie | krēwi |
| plural | krāien | krēwin |
| imperative | present | |
| singular | krāi | |
| plural | krāiad | |
| participle | present | past |
| krāiandi | gikrāian, krāian | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.