krajać

See also: krajáč

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *krajati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkra.jat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ajat͡ɕ
  • Syllabification: kra‧jać

Verb

krajać impf (perfective pokrajać)

  1. (transitive) to cut, to slice (to incise) [+accusative someone or something]
    Synonyms: ciąć, kroić
    Kraję chleb. ― I am cutting bread.

Conjugation
Conjugation of krajać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive krajać
present tense 1st kraję krajemy
2nd krajesz krajecie
3rd kraje krają
impersonal kraje się
past tense 1st krajałem krajałam krajaliśmy krajałyśmy
2nd krajałeś krajałaś krajaliście krajałyście
3rd krajał krajała krajało krajali krajały
impersonal krajano
future tense 1st będę krajał,
będę krajać
 będę krajała,
będę krajać
 będziemy krajali,
będziemy krajać
 będziemy krajały,
będziemy krajać
2nd będziesz krajał,
będziesz krajać
 będziesz krajała,
będziesz krajać
 będziecie krajali,
będziecie krajać
 będziecie krajały,
będziecie krajać
3rd będzie krajał,
będzie krajać
 będzie krajała,
będzie krajać
 będzie krajało,
będzie krajać
 będą krajali,
będą krajać
 będą krajały,
będą krajać
impersonal będzie krajać się
conditional 1st krajałbym krajałabym krajalibyśmy krajałybyśmy
2nd krajałbyś krajałabyś krajalibyście krajałybyście
3rd krajałby krajałaby krajałoby krajaliby krajałyby
impersonal krajano by
imperative 1st niech kraję krajmy
2nd kraj krajcie
3rd niech kraje niech krają
active adjectival participle krający krająca krające krający krające
passive adjectival participle krajany krajana krajane krajani krajane
contemporary adverbial participle krając
verbal noun krajanie

Derived terms
nouns

Further reading
  • krajać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • krajać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.