kratta
Norwegian Nynorsk
Swedish

kratta
Etymology
From the verb kratta (“to rake, scratch”), from Low German kratten.
Noun
kratta c
Declension
| Declension of kratta | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | kratta | krattan | krattor | krattorna |
| Genitive | krattas | krattans | krattors | krattornas |
See also
- räfsa
- som en kratta
Verb
kratta (present krattar, preterite krattade, supine krattat, imperative kratta)
- rake (use a rake on)
Conjugation
Conjugation of kratta (weak)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | kratta | krattas | ||
| Supine | krattat | krattats | ||
| Imperative | kratta | — | ||
| Imper. plural1 | kratten | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | krattar | krattade | krattas | krattades |
| Ind. plural1 | kratta | krattade | krattas | krattades |
| Subjunctive2 | kratte | krattade | krattes | krattades |
| Participles | ||||
| Present participle | krattande | |||
| Past participle | krattad | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.