krieken
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkri.kə(n)/
- Hyphenation: krie‧ken
- Rhymes: -ikən
Etymology 1
From Middle Dutch crieken.
Inflection
| Inflection of krieken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | krieken | |||
| past singular | kriekte | |||
| past participle | gekriekt | |||
| infinitive | krieken | |||
| gerund | krieken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kriek | kriekte | ||
| 2nd person sing. (jij) | kriekt | kriekte | ||
| 2nd person sing. (u) | kriekt | kriekte | ||
| 2nd person sing. (gij) | kriekt | kriekte | ||
| 3rd person singular | kriekt | kriekte | ||
| plural | krieken | kriekten | ||
| subjunctive sing.1 | krieke | kriekte | ||
| subjunctive plur.1 | krieken | kriekten | ||
| imperative sing. | kriek | |||
| imperative plur.1 | kriekt | |||
| participles | kriekend | gekriekt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- morgenkrieken
- ochtendkrieken
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.